Ks. Eugeniusz Kubowicz, ur. 23 listopada 1924 roku w Starym Sączu. Ojciec Władysław Kubowicz (pracował w warsztatach na kolei), matka Petronela z domu Królikowska. W latach 1931–1937 uczęszczał do szkoły powszechnej w Starym Sączu. W 1937 roku wstąpił do gimnazjum w Starym Sączu. We wrześniu 1939 roku z całą rodziną (rodzicami i trójką rodzeństwa: dwoma braćmi i siostrą) został ewakuowany przez zarząd PKP pod Stanisławów. 10 listopada 1939 roku wraca przez Przemyśl do Starego Sącza. Z obawy przed wywózką na roboty do Niemiec w 1941 roku podejmuje praktyki rzeźniczo-masarskie w Piwnicznej. Uczęszcza tam na tajnie nauczanie, podczas którego kończy III i IV klasę gimnazjum oraz I i II licealną. W 1944 zdaje maturę. Uczyli go: Ignacy Kwieciński (historii i geografii), Feliks Rapf (matematyki, fizyki, chemii), Maria Fedak (języka polskiego, języków obcych, filozofii), Izabela Molewicz (biologii i geografii). W lipcu 1944 roku wraca do rodziny do Starego Sącza gdzie otrzymuje kartę na wyjazd na roboty nad San. Postanawia się ukrywać i zamieszkuje u swojej ciotki Kunegundy Królikowskiej w Starym Sączu. Po przerwaniu frontu wschodniego zostaje skierowany do kopania rowów, ale przydzielają mu pracę w biurze. Po odzyskaniu niepodległości w lutym 1945 wstępuje do seminarium duchownego w Tarnowie, które kończy w 1948 roku. Otrzymuje święcenia kapłańskie 20 czerwca 1948 roku. Zostaje skierowany jako ksiądz wikariusz do Lisiej Góry, powiat Tarnów. W parafii Lisia Góra pracuje do listopada 1950 roku, po czym zostaje przeniesiony do parafii Kamienica, powiat Limanowa. Jest tu wikariuszem od 1 grudnia 1950 roku do aresztowania 30 kwietnia 1952 roku.

W postanowieniu z 5 maja 1952 o tymczasowego aresztowania ks. Eugeniusza Kubowicza napisano: „[…] od wiosny do czasu jego aresztowania 30 kwietnia 1952 roku na terenie Kamienicy pow. Limanowa należał do nielegalnej organizacji pod nazwą Odwet Górski mającej na celu zmianę na drodze przemocy ustroju Państwa Polskiego”. Wielokrotnie przesłuchuje go oficer śledczy WUBP ppor. Jan Gil. Podczas przesłuchań ks. Eugeniusz Kubowicz zaprzecza, że współpracował z Odwetem Górskim czy należał do niego oraz że przekazywał dokumenty kościelne. Według dokumentów dostępnych IPN, np. z przesłuchań Zbigniewa Makusza „Momtana” czy ks. Jana Lecha „Góra”, kapelana Odwetu Górskiego, wynika, że 28-letni ks. Eugeniusz Kubowicz uczestniczył w spotkaniach i brał udział w przedsięwzięciach związanych z Odwetem Górskim.

28 maja 1953 roku Wojskowy Sąd Rejonowy w Krakowie pod przewodnictwem mjr. Mikołaja Tołkana skazał ks. Eugeniusza Kubowicza na 10 lat więzienia, utratę praw publicznych i obywatelskich na 4 lata, przepadek całego mienia na rzecz Skarbu Państwa: „za to, że od października 1951 r. do końca kwietnia 1952 roku na terenie Kamienicy pow. Limanowa w zamiarze dokonania przemocą zmiany ludowo-demokratycznego ustroju Państwa Polskiego brał udział w organizacji kontrrewolucyjnej pod nazwą „Odwet Górski” w ten sposób, że uczęszczał na jej zebrania i oddał na cele organizacyjne kwotę około 1 tysiąca złotych”.27 czerwca 1953 roku został przewieziony do ciężkiego więzienia w Wiśniczu. 28 maja 1954 roku w wyniku ustawy o amnestii zmniejszono wyrok do 6 lat i 8 miesięcy. Ze względu na zły stan zdrowia od 5 października 1955 roku ks. Eugeniusz Kubowicz ma przerwę w odbywaniu kary. 27 kwietnia 1956 roku, w wyniku ustawy o amnestii, zmniejszono mu wyrok na 3 lata i 4 miesiące. Ksiądz przebywa w więzieniu łącznie 41 miesięcy i 6 dni. W 1991 roku otrzymuje od Skarbu Państwa 20 tys. zł tytułem odszkodowania. 14 kwietnia 1995 roku Sąd stwierdza nieważność wyroku z 28 maja 1953 roku.

1 marca 2017 roku po raz pierwszy oficjalnie wymieniono ks. Eugeniusza Kubowicza, ks. Jana Lecha i ks. Juliana Wójtowicza na uroczystościach poświęconych „Żołnierzom Wyklętym” w Limanowej.