Dwory ziemiańskie były ośrodkiem życia towarzyskiego i umysłowego. Każdy polski dwór posiadał bibliotekę, której wielkość i tematyka zależały od zamożności, wykształcenia i zainteresowań właściciela. Na tle księgozbiorów ziemiańskich, zbiór Maksymiliana Marszałkowicza prezentuje się jako okazały i wartościowy. Jak podają źródła liczył 10 tysięcy tomów, zawierał: rękopisy, stare druki (w tym inkunabuły), oraz czasopisma polskie. Z księgozbioru korzystali nie tylko domownicy i ich goście, ale również pisarze, historycy, a byli to: Szczęsny Morawski, pisząc wczesnośredniowieczne dzieje Sądecczyzny; Ferdynand Kudelka, który prowadził badania dotyczące polskich bitew XVI i XVII w. oraz Ludwik Kubala, autor Szkiców historycznych, na których m.in. oparł swą Trylogię Henryk Sienkiewicz. Józef Łepkowski korzystał z prac dotyczących archeologii, a Lucjan Siemieński, wypożyczał rękopisy dla celów edytorskich. O bibliotece Marszałkowicza pisze w swoim pamiętniku Antoni Skąpski, rządca w majątku Kamienica. Informacje o zbiorach Marszałkowicza znaleźć można w opracowaniach dotyczących bibliotek ziemiańskich, oraz katalogach i czasopismach. Po śmierci Maksymiliana Marszałkowicza, zgodnie z jego wolą, wdowa po nim Kornelia, przekazała zbiory Akademii Umiejętności w Krakowie. Zgodnie ze wcześniejszymi ustaleniami miały one stanowić osobną kolekcję imienia ofiarodawcy, co nie zostało dotrzymane. Obecnie zbiory Maksymiliana Marszałkowicza znajdują się w Bibliotece PAN w Krakowie. Wielkość księgozbioru uległa zmianie, bowiem do lat 80 ubiegłego wieku dokonywano wymiany dubletów z innymi bibliotekami.